Početak povijesti ovog džemata datira još od prije 135. godina kada se po prvi put spominje vakuf Rašida Brkanića (sin Hasana – čauša) koji je uvakufio zemlju za džamiju i mezarje. Parcela određena za mezarje je služila toj namjeni do 1966. godine, kada je formirano gradsko groblje Bare i kada je zabranjen ukop u sva mjesna mezarja. U dno prvobitne parcele mezarja, napravljena je jedna prizemna zgrada od čerpića sa predulazom i opremljenom jednom sobom, koja je služila kao mejthana – prostorija za držanje opreme i opremanje mejta. Ova mejthana je prapočetak džamije, a izgrađena je oko 1890. godine i pored osnovne namjene povremeno je služila kao mekteb.
U džematu Kobilja-Glava 1912. godine prvi put je imenovan stalni imam i hatib. To je bio hafiz Junuz – efendija Sokolović, koji je službovao u ovom džematu od 1912.-1925. godine. Imam je stanovao u mejthani, koja je zvanično postala mekteb.
Kako su džematlije i dalje odlazile na džumu u druge džemate, uvidjela se potreba za formiranje mesdžida za obavljanje redovnih namaza. U toku II svjetskog rata u mesdžidu su nastala oštećenja, nestali su mihrab i mimber, i nije održavana vjerska pouka u tom prostoru. Nakon II svj. rata ponovo je uspostavljen vjerski život u mesdžidu: vjeronauka za djecu, razne svečanosti i redovno obavljanje namaza. U društvenom okruženju, situacija se pogoršava i zbog prećutne zabrane mekteba nastava se održavala tajno po kućama.
Mekteb na Kobiljoj Glavi je zatvoren 1952. godine. Kada se društvena situacija poboljšala, 1954. godine, pokrenuta je ideja aktiviranja mesdžida. Godine 1966. zgrada džamije se obnavlja na incijativu i sredstvima samih džematlija. Krajem šesdestih i početkom sedamdesetih godina vjerski život u džematu Kobilja Glava odvijao se vrlo tiho, skromno i pod budnim okom službi sigurnosti u Vogošći. Krajem sedamtesetih javlja se potreba da se džamija dogradi i da se za imama obezbijedi stan. Nakon iskopanih temelja 1977. godine opština zaustavlja radove te mlade ljude koje su učestvovali u akciji proglašava politički nepodobnim.
Džematski odbor 1984. godine zajedno sa tadašnjim imamom Mustafom ef. Klancom, šalje incijativu u pisanoj formi da se postojeća džamija dogradi ili da se dozvoli nova gradnja. U tom periodu u dvorištu džamije je sagrađena jedna mala zgrad koja će služiti kao imamski stan, mesdžid i učionica za mektebsku nastavu.
Političke okolnosti nisu išle na ruku bilo kakvoj incijativi za izgradnju ili obnovu džamije. Pune četiri godine trajala je opstrukcija bilo kakve obnove džamije. Konačno 1988. godine dobivena je dozvola za rekonstrukciju džamije, ali s tim da se izvrši u gabaritima postojeće. Džemat se usaglasio da se postojeći objekat sruši jer je prvobitna čerpićna građevina bila vrlo trošna i oronula. Svu kasniju izgradnju finansirale su isključivo džematlije. To je bila građevina pravougaone osnove 14 x 10 metara, sa četverovodnim krovom, imala je drveni mimber i mihrab, betonsku musandru sa tri luka i drvenom ogradom.
Džamija je bila zastrta ćilimima iz stare džamije. U vrijeme ramazana u proljeće 1990. godine teravih namazi su klanjani u potpuno opremljenoj džamiji. Poslije toga, pokrenuta je akcija za izgradnju munare. Projektant je bio prof. dr. arh. Ahmed Hadrović. To je bila prva munara sagrađena potpuno nova, poslije odlaska turske vlasti, na području Sarajeva.
Drugog maja 1992. godine granatama sa srpskih agresorskih položaja razrušena je džamija, a 31. augusta 1992. godine je sa tenkovskim granatama iz pravca Donjeg Hotonja srušena je i munara.
Tokom perioda agresije na Kobiljoj Glavi sve džematske aktivnosti na čelu sa imamom Vehbijom ef. Makićem redovno su se obavljale, u mesdžidu na Solištima, i u Bušću.
Već 1994. godine džematski odbor se sastaje i pravi projekat za ponovnu izgradnju džamije. Prije okončanja rata, 1995. godine na temeljima porušene zgrade, gradi se mekteb – mesdžid u kome će se odvijati džematske aktivnosti. Nakon raščišćavanja ruševina stare džamije počinju priprema za gradnju. U oktobru 1996. godine su počeli radovi na iskopu temelja, te je Džamija uz pomoć džematlija i gospodina Adila Zulfikarpašića završena, te otvorena 6. juna 1999. godine.
Dosadašnji imami u džematu su bili:
- Hafiz Junuz-ef Sokolović 1912-1925
- Hafiz Ragib-ef Imamović 1925-1937
- Hafiz Nazif-ef Heljić 1937-1945
- Sulejman-ef Demirović 1945-1952
- Hafiz Ismet-ef Trnka 1957-1978
- Šerif-ef Mujkanović 1977-1981
- Ferid-ef Ibišević 1981-1983
- Mustafa-ef Klanco 1983-1984
- Rašid-ef Muminović 1984-1988
- Vehbija-ef Makić 1988-2023
Sadašnji imam u džematu Kobilja Glava je Edin-ef. Mrkulić, koji je na tu dužnost stupio 17. augusta 2023. godine.
